Prayer for the World
Deja que el mundo no carezca de belleza,
porque la belleza es una bendición.
Que el mundo no carezca de verdad
porque la verdad es nuestra guía.
Que el mundo no carezca de misericordia,
porque la misericordia es la compañera de la verdad.
Que al mundo no le falte
el conocimiento del corazón,
porque sin él, el saber
del cerebro es inútil.
Que el mundo no carezca de historias,
porque ellas nos dicen quiénes somos.
Que el mundo no carezca de la valentía
corregir errores y cantar canciones.
Que el mundo no carezca de los sagrados
elementos de tierra, aire, fuego,
agua y espíritu
en toda su pureza,
porque ellos nos sostienen.
Deja que haya amor,
deja que haya alegría
que haya paz,
porque sin ellos
no podemos vivir.
¿A qué diosa o dios
nos volcamos en nuestra necesidad?
Para todas estas cosas,
debemos dirigirnos
el uno al otro,
porque somos padre, madre,
hermano hermana
al pasado, presente y futuro.
Con un abrazo cariñoso
para hacernos fuertes,
habiendo cantado la canción,
vamos a plantar la semilla.
[Este poema se entrega al dominio público.]
Que le monde ne manque pas de beauté,
car la beauté est une bénédiction.
Que le monde ne manque pas de vérité,
car la vérité est notre guide.
Que le monde ne manque pas de pitié,
car la miséricorde est la compagne de la vérité.
Que le monde ne manque pas
la connaissance du coeur,
car sans ça le savoir
du cerveau est inutile.
Que le monde ne manque pas d'histoires,
car elles nous disent qui sommes.
Que le monde ne manque pas de courage
redresser les torts et chanter des chansons.
Que le monde ne manque pas des sacrés
éléments de la terre, de l'air, du feu,
eau et esprit
dans toute leur pureté,
car ils nous soutiennent.
Qu'il y ait de l'amour,
qu'il y ait de la joie,
qu'il y ait la paix,
parce que sans eux
nous ne pouvons pas vivre.
À quelle déesse ou dieu
retournons-nous à notre besoin?
Pour toutes ces choses,
nous devons tourner
l'un à l'autre,
car nous sommes père, mère,
frère, soeur
du passé, présent et futur.
Avec une étreinte douce
pour nous rendre forts,
ayant chanté la chanson,
laissez-nous planter la graine.
[Ce poème est donné dans le domaine public.]
Lasu ke la mondo ne manku belecon,
ĉar beleco estas benigo.
Lasu ke la mondo ne manku veron,
ĉar la vero estas nia gvidanto.
Lasu ke la mondo ne manku kompaton,
ĉar kompato estas la kunulo de la vero.
La mondo ne manku
la scion de la koro,
ĉar sen tio la scio
de la cerbo estas netaŭga.
Lasu ke la mondo ne manku rakontojn,
ĉar ili diras al ni, kiuj ni estas.
La mondo ne malhavu la kuraĝon
korekti maljustajxojn kaj kanti kantojn.
La mondo ne manku la sanktajn
elementojn de tero, aero, fajro,
akvo kaj spirito
en ilia tuta pureco,
ĉar ili subtenas nin.
Estu amo,
estu ĝojo,
estu paco,
ĉar sen ili
ni ne povas vivi.
Al kiu diino aŭ dio
ni turnos nin je nia bezono?
Pro ĉio ĉi tio,
Ni devas turni nin
unu al alia,
Ĉar ni estas patro, patrino,
fratino, frato
de l'pasinteco, ĉeestanto, kaj estonteco.
Kun amema brakumo
por fortigi nin,
kantinte la kanton,
Ni plantu la semon.
[Ĉi tiu poemo estas donita al la publika domajno.]
porque la belleza es una bendición.
Que el mundo no carezca de verdad
porque la verdad es nuestra guía.
Que el mundo no carezca de misericordia,
porque la misericordia es la compañera de la verdad.
Que al mundo no le falte
el conocimiento del corazón,
porque sin él, el saber
del cerebro es inútil.
Que el mundo no carezca de historias,
porque ellas nos dicen quiénes somos.
Que el mundo no carezca de la valentía
corregir errores y cantar canciones.
Que el mundo no carezca de los sagrados
elementos de tierra, aire, fuego,
agua y espíritu
en toda su pureza,
porque ellos nos sostienen.
Deja que haya amor,
deja que haya alegría
que haya paz,
porque sin ellos
no podemos vivir.
¿A qué diosa o dios
nos volcamos en nuestra necesidad?
Para todas estas cosas,
debemos dirigirnos
el uno al otro,
porque somos padre, madre,
hermano hermana
al pasado, presente y futuro.
Con un abrazo cariñoso
para hacernos fuertes,
habiendo cantado la canción,
vamos a plantar la semilla.
[Este poema se entrega al dominio público.]
Que le monde ne manque pas de beauté,
car la beauté est une bénédiction.
Que le monde ne manque pas de vérité,
car la vérité est notre guide.
Que le monde ne manque pas de pitié,
car la miséricorde est la compagne de la vérité.
Que le monde ne manque pas
la connaissance du coeur,
car sans ça le savoir
du cerveau est inutile.
Que le monde ne manque pas d'histoires,
car elles nous disent qui sommes.
Que le monde ne manque pas de courage
redresser les torts et chanter des chansons.
Que le monde ne manque pas des sacrés
éléments de la terre, de l'air, du feu,
eau et esprit
dans toute leur pureté,
car ils nous soutiennent.
Qu'il y ait de l'amour,
qu'il y ait de la joie,
qu'il y ait la paix,
parce que sans eux
nous ne pouvons pas vivre.
À quelle déesse ou dieu
retournons-nous à notre besoin?
Pour toutes ces choses,
nous devons tourner
l'un à l'autre,
car nous sommes père, mère,
frère, soeur
du passé, présent et futur.
Avec une étreinte douce
pour nous rendre forts,
ayant chanté la chanson,
laissez-nous planter la graine.
[Ce poème est donné dans le domaine public.]
Lasu ke la mondo ne manku belecon,
ĉar beleco estas benigo.
Lasu ke la mondo ne manku veron,
ĉar la vero estas nia gvidanto.
Lasu ke la mondo ne manku kompaton,
ĉar kompato estas la kunulo de la vero.
La mondo ne manku
la scion de la koro,
ĉar sen tio la scio
de la cerbo estas netaŭga.
Lasu ke la mondo ne manku rakontojn,
ĉar ili diras al ni, kiuj ni estas.
La mondo ne malhavu la kuraĝon
korekti maljustajxojn kaj kanti kantojn.
La mondo ne manku la sanktajn
elementojn de tero, aero, fajro,
akvo kaj spirito
en ilia tuta pureco,
ĉar ili subtenas nin.
Estu amo,
estu ĝojo,
estu paco,
ĉar sen ili
ni ne povas vivi.
Al kiu diino aŭ dio
ni turnos nin je nia bezono?
Pro ĉio ĉi tio,
Ni devas turni nin
unu al alia,
Ĉar ni estas patro, patrino,
fratino, frato
de l'pasinteco, ĉeestanto, kaj estonteco.
Kun amema brakumo
por fortigi nin,
kantinte la kanton,
Ni plantu la semon.
[Ĉi tiu poemo estas donita al la publika domajno.]
--Donald Jacobson Traxler
